Aankondiging: reis mee met Expreszo

Augustus: het is nog heel eventjes zomer. Precies acht dagen zijn er nog voordat het ‘echte’ leven weer begint. We hebben een InterRailticket in onze handen, een koffertje en een backback met schone onderbroeken, een camera, en schrijfmateriaal erin, en de vage contouren van een idee in ons hoofd: we gaan op ontdekkingsreis.

In de komende weken zullen we verslag doen van onze reis langs Århus, Gotenburg, Kopenhagen en Hamburg. Komen er gedetailleerde beschrijvingen van deze steden aan bod? Kunnen we met zekerheid zeggen de steden te kennen? Weten we precies waar de leukste gaybars zitten? Nee, geen van deze. Een toerist die in anderhalve dag de Wallen afloopt, een joint aansteekt en zich op het Leidsche Plein de zakken leeg laat rollen, kan ook niet pretenderen de stad Amsterdam te kennen.

We gaan ervan uit dat er genoeg reisgidsen en promotiemateriaal over de bezochte steden bestaan. Ook gaan we ervan uit dat er genoeg reisverhalen zijn geschreven in de vorm ‘dit ben ik en dit heb ik gedaan’. Waarom zijn we dan toch op reis gegaan voor Expreszo? Waarom gaan we erover schrijven en onze ervaringen delen? Het antwoord daarop is niet simpel. De reis als metafoor voor het leven is alomtegenwoordig; je gaat ontdekken wie je bent en wat je wilt doen. Toch lijkt het reizen zelf in de tijd van zelfpromotie op Facebook en ‘als-er-geen-foto-van-bestaat-is-het-niet-gebeurd’ vooral gericht op het behalen van punten. Punten voor een imaginaire wedstrijd die gaat over wie het meest heeft gedaan en gezien. Hiermee lijkt het doel van die metaforische reis – het ontdekken – uit het oog verloren. Als iedereen dezelfde route bewandelt, is er dan nog daadwerkelijk sprake van een reis?

Wat je te wachten staat is een serie artikelen die met deze vraag in het achterhoofd worden geschreven. Ook de precieze inhoud van de serie staat nog niet vast, het schrijven over een reis is al net zo’n ontdekkingstocht als de reis zelf. In elk geval is er materiaal voorhanden over de ontdekte plekjes in de steden, over een Amerikaans meisje dat ons haar verhaal vertelde, over een Zweedse man die een gay-friendly bed and breakfast begon, over een varend flatgebouw onder een 45-meter hoge brug, over een massahostel en een dood centrum, en over letterlijke en figuurlijke doolhoven. (Ver)dwaal met ons mee en snuif aan het begin van de herfst telkens nog een beetje zomer op. Ze is nog niet voorbij.

 

 

Over de auteur(s)