Recensie: Ranzige schattigheid in hipster-New York

Regisseur Sebastián Silva (Freddy)
Regisseur Sebastián Silva (Freddy)

‘Nasty baby’ breekt met veel Hollywoodwetten, waaronder een grondwet: de hoofdrolspelers zijn namelijk niet hetero. De film staat dan ook op het programma van de Roze Filmdagen.

Vrolijk wapperende paarse en roze lintjes leiden ons via de parkeerplaats naar het Westergasfabriekterrein: een oud fabriekscomplex uitgegroeid tot een bijna pittoresk cultuurdorp. Tegenover de studio van De Wereld Draait Door ligt de sfeervolle bioscoop Het Ketelhuis waar zich tot en met 20 maart de Roze Filmdagen afspelen.

In een lief klein zaaltje wachten we de reclames af die de aandacht toch wat meer dan normaal vast weten te houden: wanneer zie je nou een homostel trouwen in het spotje van een bekende bank? Maar dan volgt de harde gitaartune van het intro van Nasty baby, tevens trigger voor epilepsie…

Toch begint de film, ondanks het schokkerige beeld, relatief rustig. De artistieke Freddy is in New York bezig met een kunstproject waarbij hij als een grote volwassen baby al brabbelend over de grond rolt. Hij beeldt een bepaalde “ranzige schattigheid” uit, vertelt hij de galeriehouder die is komen kijken. Tussen neus en lippen door vertrouwt hij hem ook nog even toe dat hij zelf aan het proberen is een kind te krijgen met een goede vriendin, Polly, en zijn partner, Mo. In The Big Apple leiden zij alledrie een soort hipsterleven, inclusief continue coffee-to-go en een overvloed aan groene kamerplanten op een achtergrond van pressed wood keukenkastjes in het appartement van Freddy en Mo.

Tunde Adebimpe (Mo)
Tunde Adebimpe (Mo)

Er valt genoeg te lachen doordat de hoofdrolspelers gezegend zijn met een droge, tikkeltje bitchy humor. Ook de niet bepaald romantische scènes waarin Polly zichzelf met hulp van de mannen kunstmatig probeert te insemineren zijn vaak grappig, op het ongemakkelijke af. Maar grip op het genre krijg je niet, want het is niet alleen maar lachen geblazen. Regisseur Sebastian Silva vertelde dan ook in een interview met Fandor dat hij comedy- drama- én thriller-elementen heeft samengebracht in de film omdat “het leven ook multi-genre is”.

Kristen Wiig (Polly)
Kristen Wiig (Polly)

In elk geval verveelt de film geen minuut. Je vraagt je af hoe drie mensen die zich af en toe nog als kleine kinderen gedragen een baby groot gaan brengen. Zelf lijken ze daar ook niet mee bezig: alles is erop gericht zwanger te worden en totaal niet op de periode daarna. Desalniettemin levert dat al genoeg interessante scènes op.

Het enige jammere is dat het lijkt alsof de regisseur er teveel in heeft willen stoppen. Ik had eigenlijk wel meer willen zien van de dynamiek tussen de drie wensouders, maar aangezien de film ook een soort thriller moest blijven lijkt het alsof daar geen tijd meer voor was. Om terug te komen op Sebastian Silva’s multi-genre-argument: het leven van de meeste mensen bestaat toch ook vooral uit drama- en comedy-elementen waarbij het thriller-gedeelte vaak weggelaten kan worden?


Benieuwd naar deze en andere films die de komende dagen op de Roze Filmdagen te zien zijn? Bekijk hier het volledige programma.

 

Over de auteur(s)

Paula Drewes

Paula Drewes

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Column

Mijn beeld, tentoongesteld 

Gastredacteur Jamie Knecht is hogeschooldocent, wandelt graag en is non-binair. Over dat laatste schrijft die in deze column, naar aanleiding van het veranderen van diens voornaamwoorden.

Lees verder »