“Mam, ik heb een groot probleem: ik val op jonge jongens”

“Vroeger was Cody (23) een drukke jongen. Hij was altijd in beweging” vertelt Elise. “Dat veranderde plots. Hij werd een stille in zichzelf gekeerde jongen.” Elise heeft zich vaak afgevraagd wat die verandering in haar zoon veroorzaakte. Op een avond, na het eten, krijgt zij onverwacht een puzzelstukje in handen waar ze al jaren naar zocht. Cody vertelt haar wat hem al die tijd heeft dwars gezeten. Hij blijkt pedofiele gevoelens te hebben voor jonge jongens.

Dit interview verscheen eerst op pedofilie.nl en is gevoerd door Ben Kirssen in april 2016.

In een restaurant in het midden van het land ontmoet ik Cody. Voor mij staat een jongeman met een modieus baardje. Hij is aan zijn laatste studiejaar bezig van een technische opleiding. Een maand geleden kwam Cody voor het eerst uit de kast. Eerst bij zijn moeder en enkele dagen daarna bij zijn vader. Voor Pedofilie.nl interviewde ik hen alle drie.

Kun je je seksuele oriëntatie beschrijven?
“Ik val zowel op vrouwen van mijn eigen leeftijd als op jongens in de leeftijd van 8 tot 12 jaar. Die twee verschillende oriëntaties zijn gelijk verdeeld, zeg maar 50/50. Mijn aantrekking voor vrouwen is wel minder dan bij 100% hetero’s. Dat merk ik als ik met vrienden of mijn broer door de stad loop. Zij zien sneller en vaker mooie vrouwen dan ik. Wat zij dan weer niet zien, maar ik wel, zijn mooie jongens. Dat ik ook op jongens val had ik eigenlijk liever niet gehad.”

Hoe kwam je achter je geaardheid?
“Als twaalfjarige ging ik vaak oppassen bij mijn buurjongetjes. Het waren geweldige jochies van toen zeven jaar. Ze waren heel druk maar ik vond het leuk om bij ze te zijn. Die jongens schaamde zich nergens voor. Ze lieten wel eens hun billen zien en ook de rest. Ik moest de jongens daar geregeld op aanspreken. Maar na een jaar of twee kreeg ik door dat ik dat strippen best leuk vond. Toen realiseerde ik mij ook wat dat betekende. Ik heb pedofiele gevoelens. Ik dacht: “ik ben ziek.”
Ik probeerde mijn gevoelens te onderdrukken. Maar ja, dat lukte natuurlijk niet. Ik raakte ongelooflijk met mezelf in de knoop en zo gleed ik in een stevige depressie. Het voelde vreselijk. Ik werd meer en meer gesloten. Rustiger. Stiller. Ik ging mij ook steeds meer ergeren aan mensen die klaagden hoe moeilijk het leven is. Dan dacht ik stilletjes: “Hou toch op, je hebt géén idee hoe moeilijk het leven is!” De depressie is er nu ook nog maar nadat ik het mijn ouders heb verteld, is het gelukkig wel minder geworden.”

“Ik las allerlei verhalen over coming outs. Dat gaf mij moed.”

Waarom ben je uit de kast gekomen?
“Toen ik mij realiseerde dat ik pedofiel was zei ik tegen mijzelf: “Dit neem ik mee mijn graf in. Dit komt nooit naar buiten.” Naarmate ik ouder werd, merkte ik dat het erg lastig is dit voor jezelf te houden. Ik las op Pedofilie.nl allerlei verhalen over coming outs. Dat gaf mij moed. Ik heb toen eerst met trillende handen mijn eigen verhaal op de website getypt. Daarna heb ik lange tijd heel regelmatig de site gecontroleerd op reacties. Het was een hele opluchting toen er normale menselijke reacties kwamen.”

Besloot je het toen ook aan je ouders te vertellen?
“Nee. Eigenlijk wilde ik dat doen via een brief. Mijn vader was op zakenreis en ik had een leuke dag gehad met mijn moeder. Na het avondeten voelde ik mij echter ontzettend down. Ik kon niets anders dan naar mijn glas staren. “Zit je je zonden te overdenken?” vroeg mijn moeder. Ondertussen nam mijn ademhaling toe. Het leek wel of ik in een soort trance zat, starend naar mijn glas. Terwijl ik daar zo zat dacht ik: “Ga ik het nu echt zeggen?” In de jaren hiervoor had ik allerlei scenario’s van een coming out doordacht. En nu leek het alsof ik een coming out niet langer kon vermijden. Mijn moeder had inmiddels wel door dat het goed mis was. “Wat is er? Wat is er?” vroeg ze herhaaldelijk. “Lieverd wat er ook is, je blijft mijn zoon waar ik altijd van zal houden.” Daarna duurde het nog minuten lang maar uiteindelijk floepte ik het er uit: “Mam, ik heb een groot probleem. Ik voel mij sterk aangetrokken tot jonge jongens.””
Elise is eventjes zichtbaar geëmotioneerd. De coming out van Cody heeft hun wereld op zijn kop gezet. Enkele dagen na de coming out bij zijn moeder vertelt Cody het ook aan zijn vader. Joost reageert in eerste instantie vooral verbaasd op Cody zijn verhaal. “Het kwam er met horten en stoten uit. Maar aan een geaardheid kun je weinig doen. Het is geen ziekte of zo.”

Hoe verdrietig is zo’n coming out voor een ouder?
Elise: “Flink. Ik zat er wel even doorheen. Ik had nooit gedacht dat Cody pedofiel zou kunnen zijn. Ik ken mensen die als kind seksueel zijn misbruikt. Dat is met Cody gelukkig niet aan de orde. Het verhaal van Cody is mij volledig nieuw. Ik heb nooit geweten dat dit tot de mogelijkheden behoort. De verrassing was dan ook extra groot. De eerste dagen was ik er iedere minuut van de dag mee bezig. Dat leverde best wel wat emoties op. Ik had enorme behoefte aan een gesprek met mijn beste vriendin. Ik wilde roepen: “Je moet NU komen. Ik moet je iets zeggen.” Ik heb het haar uiteindelijk niet verteld. De coming out van Cody verplicht mij tot geheimhouding.”
Joost: “We willen Cody beschermen. We houden het liever onder de pet. Ik heb na zijn coming out veel vragen gesteld. Over hoe het voelt om pedofiel te zijn en over seksualiteit. Ik snap best wel die vertedering die hij heeft bij kinderen. Dat hij pedofiel is daar kunnen hij en ik weinig aan doen. Die voorkeur heb je of die heb je niet. Dat hij het al die jaren voor zich zelf heeft moeten houden, dat vind ik echt vreselijk.”

Hoe hebben jullie de coming out zelf ervaren?
Elise: “Ik heb Cody zeker een uur lang vastgehouden. Eén van de eerste vragen die ik stelde was of hij seksueel praktiserend was of zou worden. Daar was hij heel stellig in: “Dat zal nooit gebeuren. Nooit.” Ik vertrouw hem daarin. Gelukkig had Cody ook antwoorden op al mijn vragen. Dat scheelde veel omdat ik die avond al werd gerustgesteld. Cody nodigde ons ook uit veel vragen te stellen. Zo opende zich in de loop van de avond een heel nieuwe wereld voor mij, een nieuwe dimensie waar ik niets van wist. Na drie tot vier uur gesproken te hebben zei ik: “Cody, ga lekker de stad in en neem een borrel.” Ik heb zelf ook maar een borrel genomen.”

“Je leest hier nooit over in damesbladen of Ouders van Nu”

Heeft het jullie kijk op pedofilie veranderd?
Elise: “Ja. 100%. Ik dacht altijd standaard: pedofielen die zijn fout. Dat gaat over het misbruik van kinderen. Dat pedofielen lang niet de grootste groep kindermisbruikers zijn, begrijp ik inmiddels. Dat je kind wel eens pedofiel zou kunnen zijn, wordt nooit besproken. Ik zou willen dat men begrijpt dat de schokgolf heel groot is als je zoon je hiermee confronteert. Er zou veel meer aandacht voor dit onderwerp moeten zijn. Je leest hier nooit over in damesbladen of ‘Ouders van Nu’. Je leest alleen maar over misbruik maar dat ook je eigen kind pedofiel kan zijn, zonder direct misbruiker te zijn, moet bespreekbaar worden. Daarom zit ik hier.”

Hoe zien jullie de toekomst?
Joost: “Ik hoop dat Cody er een goede invulling aan kan geven. Hij staat stabiel in het leven. Ik weet dat hij geen kindermisbruiker is. Dat morele besef heeft hij echt wel. Maar even goed, je wenst het je kind niet toe. Het was makkelijker als hij homo zou zijn geweest.”
Elise: “Het is zijn keuze hoe hij zijn leven invult. Hij moet daar zelf wat van maken. Ik wil hem er graag bij helpen. Maar om eerlijk te zijn heb ik ook best angsten. De angst dat mijn kind niet gelukkig zal zijn.”

Cody: “Op school hoor ik natuurlijk mijn medestudenten praten en oordelen. Ik besef dat ik tot de grootste outcasts van de wereld hoor. Dat is op zijn zachts gezegd niet leuk. Ik probeer het me niet te veel aan te trekken. Er is bij mij geen angst dat ik in de toekomst ontucht zal plegen. Het laatste wat ik wil is een kind beschadigen. Mijn hoop voor de toekomst is een vriendin. Dat zou fijn zijn.”

“Het lucht echt enorm op. Het is een wereld van verschil”

Wat adviseren jullie jonge pedofielen die worstelen met de vraag of ze het hun ouders of anderen moeten vertellen?
Joost: “Dit is groot. Heel groot. Alles wel beschouwd is het niet te zeggen of iemand een coming out moet doen. Een ieder moet daarin zelf keuzes maken. Vertel het in ieder geval aan mensen die je 100% vertrouwt. Dat Cody zijn verhaal heeft gedeeld, is zeker goed uitgepakt voor hem en voor ons. Ik ben blij dat ik weet wat er aan de hand is.”

Cody: “Het lucht echt enorm op. Het is een wereld van verschil. Al is het alleen maar een coming out op Pedofilie.nl. Ik had een euforisch gevoel toen die kogel door de kerk was. Ik kreeg ook kritiek en kritische vragen onder andere van mijn ouders. Dat is prima. Ook daar moet aandacht voor zijn. Het is dan juist extra fijn als we gewoon in gesprek kunnen blijven. Als ik iets zou mogen meegeven aan ouders: praat erover na de coming out. Zoveel mogelijk. Stel vragen aan je kind. Bedenk dat pedofielen niet per definitie slechte mensen zijn.”

De coming out van Cody was vier weken voorafgaand aan dit interview. In die tijd hebben Cody en zijn ouders de gebeurtenissen wat kunnen relativeren. Ze kunnen er nu zelfs grappen over maken. Het verhaal van Cody biedt inmiddels ook hoop. Elise: “We hebben het er nog geregeld over. Voor mij vallen allerlei puzzelstukjes van vroeger op hun plaats. Het verklaart de verandering van de levenslustige Cody van toen in de stille jongeman van nu. Ik hoop dat ik mijn zoon van toen weer terug krijg.”

Heb je naar aanleiding van het verhaal van Cody behoefte aan een gesprek of heb je vragen? Kijk dan op pedofilie.nl . Eén van de teamleden zal zeker antwoorden. Met dit verhaal wil de auteur en Expreszo de aandacht vestigen op de uitdagingen waar jonge pedofielen voor staan gesteld. Wil je ook je verhaal delen via een artikel, stuur dan een bericht naar redactie@expreszo.nl of kijk op pedofilie.nl.

De namen Cody, Elise en Joost zijn pseudoniemen. Dat geldt ook voor de naam van de auteur.

 

Over de auteur(s)

Gastredacteur

Gastredacteur

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Community

Daten zuigt ballen

Daten zuigt ballen. Grote. Harige. Ballen.  Hetzelfde geldt voor verliefd worden. Ook vre-se-lijk. Ik heb er helemaal niets mee. Daten gaat bij heteroseksuele mensen veel

Lees verder »
Sandro van der Leeuw [Foto door Oscar van Beest]
Column

Kijk maar

Sandro van der Leeuw is (fictie)schrijver, audiomaker en beeldend kunstenaar. Voor Expreszo schrijft hij over het maken en sturen van een dickpic en hoe dat hem heeft beïnvloed.

Lees verder »