Recensie: Dodie in de Melkweg (13/02/19)

Een bijzondere rij verzamelt zich voor de ingang van de Melkweg. Stoere, in het donker geklede jongens met lange haren worden afgewisseld door meisjes die bepakt zijn met glitters, regenboogvlaggen en -tasjes, en haar in alle kleuren. Voor heel even komen twee werelden samen, daar in de rij van de Melkweg. Dan vertrekken de fans van underground rapper Ghostemane naar hun eigen rij en keert de rust weder.

Na deze opsplitsing worden in Dodie’s rij de ukeleles erbij gepakt. Al snel klinkt er zacht gezang en gelach. Vooral liedjes van de singer-songwriter zelf zijn populair, die kent iedereen en ze spelen lekker weg. Ondanks de kou zitten mensen op de grond, op containers of half op elkaar. De sfeer zit er nu al in.

Zingen en dansen in de rij

Voor mij is dit de tweede keer dat ik een concert bezoek van youtuber, auteur én singer-songwriter Dodie Clark. Vorig jaar werd haar populariteit onderschat, zoals vaak gebeurt bij youtubers. Ze speelde toen in de minuscule Melkweg Sugarfactory. Het concert was binnen luttele seconden uitverkocht. Vandaag dus in de grote zaal van de Melkweg, waar overigens ook binnen een paar minuten geen kaartje meer voor te krijgen was. Populair is ze dus, maar bekend niet, blijkt uit de reacties van geïnteresseerden, die aan de rij vragen voor wie ze wachten. Behalve de wachtenden lijkt niemand deze bloedmooie zangeres uit Engeland te kennen.

De ongelofelijk goede sfeer onder de fans valt me bij concerten van Dodie altijd op. De concertgangers zijn de liefste mensen die je zou kunnen ontmoeten. Ze delen snoep uit, dansen, lachen en zingen samen en houden je plekje bezet wanneer je naar de wc moet of koffie wilt gaan halen.

Unapologetically queer

Die universele sympathie is grotendeels te danken aan de zangeres, waar de fans nu al zeker drie kwartier voor in de rij staan. Ze hebben in Dodie een onproblematisch rolmodel gevonden, waar ze tegenop kunnen kijken. Dodie is unapologetically queer en spreekt zich vaak uit over mentale gezondheid, waar ze zelf ook mee worstelt. Psychische problemen (6/10, Secret for the Mad) en haar seksualiteit (She, In The Middle) zijn regelmatig inspiratiebronnen voor haar liedjes.

Bij het openen van de deuren blijkt nogmaals hoe zachtaardig de fans zijn. Kleine mensen worden voor gelaten en mensen die angstig om zich heen kijken, onder de indruk van alles om hen heen, krijgen de ruimte en een flesjes water aangeboden. Iedereen maakt zich op voor het concert, regenboogvlaggen worden opgehangen aan het balkon, glitterwangen nog even bijgewerkt en een groepje deelt papieren regenbooghartjes uit, met de instructies die in de lucht te houden bij het liedje ‘She’.

“Regenboogvlaggen worden opgehangen, glitterwangen bijgewerkt en regenbooghartjes uitgedeeld”

Aan Orla Gartland de eer om dit publiek warm te maken en dat lukt aardig. Gartland, die velen kennen van collabs op het kanaal van de hoofdact, weet op een eenvoudige manier de voetjes van de grond te krijgen. Tot grote tevredenheid van het publiek pakt ze na het tweede liedje al een regenboogvlag en danst met de wapperende zeskleur over het podium. Na een paar steengoede nummers, die oorverdovend worden meegeblèrd ondanks dat niet iedereen ze kent, loopt Gartland van het podium. Ze pinkt een dankbaar traantje weg.

Een engel op aarde

Gelukkig hoeven we niet lang te wachten om deze prachtige vrouw weer te zien, want ze is, naast voorprogramma ook nog gewoon de vaste basgitarist in Dodie’s band. De bandleden kunnen allemaal rekenen op een hard applaus, en als Dodie eindelijk op het podium verschijnt, trilt de Melkweg op z’n grondvesten.

Door de felle lichten, het witte jurkje en de intro (Arms Unfolding) lijkt het haast alsof er voor onze ogen een engel op aarde landt. Het publiek houdt hun adem in, er stromen onopgemerkt tranen over wangen en mobieltjes zakken naar beneden. Dan lijkt het publiek zich opeens te realiseren dat er een idool voor hun neus staat, en het gegil sterft pas weer weg na de laatste klanken van Dodie’s toegift.

Het is niet te missen dat de muziek van Dodie echt iets betekent voor haar fans. Natte wangen, rode oogjes en gebruikte zakdoekjes zijn overal te zien. Ik geniet, niet zozeer van de muziek (hoewel Dodie een goede show neerzet), maar vooral van al die schitterende gezichten om mij heen. Jonge meisjes die met hun moeder zijn gekomen en nu voor het eerst een concert meemaken. Queer jongeren die hun allereerste sprankje zelfacceptatie vonden in de muziek van de biseksuele Dodie. Jongeren die in hun dagelijkse leven worstelen met burn-out, depressie of een angststoornis en elke dag inspiratie vinden in haar muziek en video’s.

“Queer jongeren die hun allereerste sprankje zelfacceptatie vonden in de muziek van de biseksuele Dodie”

Wat ik het mooiste vind zijn al die jonge mensen die helemaal oké zijn met de dingen die andere mensen gek vinden. Als ik hen zie, jong en zwaaiend met regenbooghartjes, kan ik alleen maar trots zijn. Daarom zijn Dodie en andere queer-artiesten, zoals Hayley Kiyoko en Troye Sivan, ook zo belangrijk. Deze jongeren hebben positieve rolmodellen nodig, artiesten die dansen op het podium met regenboogvlaggen en zingen over zoenen met wie ze willen.

Het hele concert kan ik niet bijwonen, het is tijd en ik maak haast de laatste trein richting Friesland te halen. Mij een weg banend door het publiek hoor ik geen boze zuchten, maar zachte en oprechte ‘succes’, ‘sterkte’ en ‘veilige reis’ van wildvreemden. Dodie is een fantastische artiest, die bewijst dat youtubers wel degelijk écht talent kunnen hebben, en haar fans zijn minstens zo speciaal.

Over de auteur(s)

Melissa

Melissa

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Activiteiten

5 vragen over queer organisatie

Het organiseren van een goed queer feest, en in het verlengde elke andere activiteit, is een belangrijke kwaliteit voor elke queer persoon. Immers: samen staan we

Lees verder »