Niet iedereen droomt van een prins of prinses op het witte paard. Van mr. or mrs. Right. Noch van huisje, boompje, beestje en ook niet van ze leefde nog lang en gelukkig. Ilse is twintig jaar en studeert in de mooie stad achter de duinen (red. Den Haag). Het is een jonge dame die hard werkt aan haar toekomst, een plaatje waarin geen ruimte is voor een partner. Nooit niet. Ilse heeft daar geen behoefte aan want ze is aseksueel en aromantisch.
“Het is moeilijk vast te stellen hoelang ik weet dat ik aseksueel ben. Ik heb die gevoelens naar een ander nooit gehad. Ik weet dus ook niet hoe het voelt.” Op de middelbare school waren al haar vrienden bezig met vriendjes en vriendinnetjes. Ilse zelf had er weinig mee. “Ik was daar helemaal niet mee bezig. Het kwam niet eens in me op. Mijn vrienden hebben mij toen geprobeerd te koppelen. Dat leidde tot een paar dates met een aardige jongen maar ik voelde niets voor hem en was er dan ook al snel klaar mee.”
Er is nog relatief weinig bekend over aseksualiteit en er wordt vrijwel niet over gesproken. Dat is ontzettend lastig als je zelf aseksueel bent en je met vragen zit. Ook bij Ilse zorgde het voor de nodige verwarring. Zo heeft ze zichzelf een tijdje als biseksueel geïdentificeerd omdat ze niet wist hoe het kwam dat ze geen seksuele verlangens had. “Ik was nooit verliefd geweest, dus dan ga je nadenken over hoe dat kan. Ik dacht dat het misschien kwam omdat ik op meisjes viel.” Ze heeft toen een tijdje geëxperimenteerd met een vriendin maar dat veranderde niets aan haar gevoelens. De gevoelens naar seks en romantiek bleven weg.
Aseksualiteit kent verschillende vormen. Ilse bevindt zich tussen het type volledig aseksueel en het grijze gebied. “Ik twijfel nog een beetje. Als ik me comfortabel voel bij mensen vind ik fysieke aandacht wel fijn, zoals een knuffel, als uiting dat ik iemand aardig vind. ”
“Ik kan het prima zelf”
Ilse heeft wel een libido, maar dit uit zich niet naar anderen. Ook op romantisch gebied voelt ze geen aantrekkingskracht naar een ander persoon. “Het is ook meer dat ik niet weet hoe een romantisch gevoel voelt, misschien dat het later verandert. Al verwacht ik dat niet.” Ilse wordt dus wel opgewonden, alleen niet naar een ander. Ook heeft ze geen behoefte aan dat iemand anders haar bevredigt. “Ik kan het prima zelf”, vertelt de twintigjarige studente tussen neus en lippen door.
Het meeste over aseksualiteit heeft ze geleerd op het internet. “Ik zit op Tumblr, daar ben ik veel te weten gekomen over de LHBTQIAP+ community en kwam ik de term aseksueel voor het eerst tegen. Ik herkende mezelf gelijk in de verhalen.” Offline heeft ze geen vrienden die aseksueel zijn. Ondanks dat het geen geheim is, weet niet iedereen het. Al haar vrienden van de middelbare school weten het wel maar aan haar nieuwe klasgenoten heeft ze niets verteld. “Het is ook moeilijk om erover te praten en er openlijk over te zijn.”
Ilse heeft het er nog niet met haar ouders over gehad. “Ik praat met hen niet over mijn liefdesleven. Ze vragen er wel eens naar, of ik al een relatie heb en of ik misschien op meisjes val.” Ze verwacht eigenlijk niet dat haar ouders boos zullen reageren, maar wel dat ze zullen denken dat het een fase is die overgaat. “Ik denk dat ze vooral zouden denken dat het nog wel komt. Dat zou ik dan wel irritant vinden, maar ik verwacht niet dat ze er moeilijk over zouden doen”. Toch kiest ze ervoor om het niet te vertellen. “Het is een deel van mijn identiteit die ik nog niet met iedereen wil delen.”
Ilse heeft behalve geen behoefte aan seks, ook geen verlangens naar romantiek.
Hand in hand wandelen door de straten van Parijs met de liefde van je leven of samen op de bank zwijmelen, het zijn scenario’s waar Ilse niet warm van wordt. “Er zijn aseksuele personen die wel een emotionele band willen, ik heb dat niet. Ik word later een kattenvrouwtje”, vertelt ze met een glimlach. “Ik snap ook niet waarom mensen denken dat, dat iets erg is”, voegt ze er aan toe.
“Er wordt nog vaak gedacht dat aseksualiteit behoort tot het Special Snowflake Syndrome”
Aseksualiteit is nog redelijk onbekend en er heerst dan ook enigszins een taboe op. “Er wordt nog vaak gedacht dat aseksualiteit behoort tot het Special Snowflake Syndrome. Ze denken dus dat mensen ervoor kiezen om zichzelf aseksueel te noemen omdat ze speciaal en uniek willen zijn.” Het zijn zulke opvattingen waaruit blijkt hoe weinig mensen afweten van het onderwerp. Aseksualiteit is een geaardheid waarmee je wordt geboren, of wat in ieder geval diepgeworteld zit. Het gebrek aan kennis creëert een verkeerde beeldvorming over aseksualiteit. Dit maakt het alleen maar moeilijk voor aseksuele personen om uit te komen. “Ik heb zelf niet te maken gehad met negatieve reacties, maar dat kom ook omdat ik er nog niet voor uitkom. Online lees je weleens vervelende reacties over aseksualiteit. Als mensen een grapje erover maken stoort dat me niet echt, maar als ze serieus zijn, heb ik wel zoiets van: waarom is dat nodig?”
We leven in een maatschappij waarin je niet om seks heen kan. Je ziet het overal, op tv, in tijdschriften, op reclameborden. Het is een van de bekendste en wellicht wel de oudste marketingstrategie, want seks verkoopt. Voor een aseksueel persoon kan de constante herinnering aan seks een gevoel van vervreemding met zich meebrengen. Ilse hoopt daarom, door het delen van haar verhaal, bewustzijn te creëren over aseksualiteit. “Ik hoop dat andere zichzelf durven zijn, en er niet voor kiezen om zich op te dringen in een relatie omdat ze denken dat het raar is om die gevoelens niet te hebben”.
Over de auteur(s)
