Interview: Edward van de Vendel. Win zijn nieuwe boek!

Oliver, het nieuwe boek van Edward van de Vendel, is deze week uitgekomen. Dit boek is de prequel van zijn bekende boek ‘De dagen van de bluegrassliefde’, waarin de Nederlandse Tycho op een jongerenkamp in Amerika smoorverliefd wordt op de Noorse Oliver. Edward van de Vendel vertelt aan Expreszo hoe zijn nieuwe boek, 15 jaar na het origineel, is ontstaan.

Waar gaat Oliver over?

Het uitgangspunt van mijn nieuwe boek was: ‘Wie is Oliver?’ Oliver kennen wij uit, De dagen van de bluegrassliefde, daar is hij de geliefde van Tycho. In dat boek is hij een heel zwijgzame jongen, dan zijn er vaak dingen gebeurd in het verleden. Zo overkomt Oliver in de eerste twintig bladzijden van het boek van alles.

Er gebeurt veel in Oliver’s leven. Hij is niet gewend om te praten; voetbaljongens praten nou eenmaal niet. Nu zijn er allerlei grote dingen die zijn leven omkeren, hoe moet je dan reageren? We zien hoe hij zoekt naar een manier om hiermee om te gaan. Dit boek gaat over vriendschap en familie. Dat je een vriendschap met iemand die zo belangrijk voor je is niet kan volhouden als je je diepste zelf niet kan laten zien.

Tycho en Oliver, zitten nog altijd in mijn hoofd. Die karakters zijn niet dood, ze zijn er nog

Had je het verhaal van Oliver al die jaren zo in je hoofd?

Nee. Ik heb twee boeken over de jongens geschreven, maar ik had het gevoel dat er iets miste. Dat was Oliver. De serie was niet compleet zonder dit laatste boek. Vijftien jaar geleden verscheen De dagen van de bluegrassliefde en al die jaren dacht ik: Hoe zit die Oliver nou precies in elkaar? Er moeten hem dingen overkomen zijn. Wat er met hem gebeurd was, wist ik niet precies. Voor mijzelf wilde ik Oliver uitzoeken.

Door het eerste boek wist ik dat hij een sporter is en dat hij in Noorwegen woont. Ik wist dat hem iets overkomen is. Ik had al bedacht dat het iets met zijn familie te maken moest hebben, dus kwam ik op de verhaallijn van zijn ouders uit. Het verhaal is best zwaar, daarom vond ik dat ik een tegenfiguur moest zijn, een jongen die het luchtiger maakt. Dat werd zijn neef en beste vriend Bendik. Dat was heel makkelijk, want Bendik kwam gewoon aanlopen in mijn hoofd.

Zelfs na het schrijven van het tweede boek, Ons derde lichaam, ben ik altijd blijven nadenken over Oliver en Tycho. Al die tijd heeft dit verhaal zich dus ontwikkeld. Elke week heb ik er zeker een aantal keer aan gedacht, al begon het echte schrijven pas veel later. Het verhaal moet ik ook niet zozeer verzinnen. Ik weet dat er een jongen leeft die Oliver heet, ook al bestaat hij niet. Het is mijn taak om zo goed mogelijk te ontdekken wie hij is. Ik ben geen schrijver die alles al van tevoren weet. Vaag weet ik wel iets van het einde, maar de weg er naar toe weet ik niet. Wat ik dan doe is achter de jongens aanrennen. Zo kwamen er ook scenes uit waarvan ik dacht: ‘Hee. Dit heb ik niet gepland!’

Maar dat wil ik niet schrijven, dat wil ik ze echt niet aandoen.

Denk je dat je ooit nog een boek over Tycho en Oliver zal schrijven?

Dat is heel lastig. Ik vond het heel vervelend om te stoppen met dit boek, om afscheid te nemen. Ik had het daar met mijn redacteur over en die zei: ‘Dan moet je gewoon een vierde boek maken.’ Maar ik heb geen idee waar dat over zou moeten gaan. ‘Wat er nog ontbreekt, dat het mis gaat tussen de twee.’ zei mijn redacteur. Maar dat wil ik niet schrijven, dat wil ik ze echt niet aandoen.

Je weet al aan het begin van ‘Oliver’ dat Tycho en Oliver uiteindelijk bij elkaar zijn gekomen. Maar je ziet ook dat hun relatie belast wordt door het verleden, door wat Oliver heeft meegemaakt. Het verhaal dat hij in dit boek aan Tycho vertelt, heeft hij nog nooit met iemand gedeeld. Dat is voor Tycho een enorm cadeau, maar tegelijkertijd ook een opdracht. Nu mag het niet fout gaan.

Tycho en Oliver, zitten nog altijd in mijn hoofd. Die karakters zijn niet dood, ze zijn er nog. Ze worden levendig gehouden door mails die ik ontvang. Sinds Bluegrassliefde, zijn dit de boeken waar ik altijd de meeste reacties op heb gekregen. Ik krijg nog bijna elke week wel een bericht van iemand, dat is geweldig. Bijna elke keer wordt gevraagd: ‘Hoe gaat het nu met ze? Zijn ze nog bij elkaar?’ Als die vraag steeds aan je wordt gesteld, blijf je er ook over nadenken.

Hoe voelt het dat er zoveel jongeren dankbaar zijn voor jouw boeken?

Dat heeft mijn leven veranderd. Na De dagen van de bluegrassliefde kreeg ik enorm hartstochtelijke berichten waarin bijvoorbeeld werd verteld dat het boek heeft geholpen om uit de kast te komen. Door die berichten voelde ik dat ik dit mag doen, ik mag schrijven. Het is iets wat ik erbij cadeau krijg. Ik kan niks mooiers bedenken.

De reacties hebben ook mijn schrijven veranderd, sindsdien wil ik alleen nog boeken schrijven die er toe doen. Het moeten favoriete boeken van lezers kunnen zijn.

Is het beeld dat je van Oliver hebt nou veranderd sinds Bluegrassliefde is verschenen?

Toen ik De dagen van de bluegrassliefde schreef, wist ik genoeg om het boek te schrijven, maar meer niet. Het is geschreven vanuit Tycho’s oogpunt, het is zijn boek. Maar hij wordt verliefd op iemand die hij eigenlijk niet kent. Tijdens het schrijven toen vond ik Oliver iets harder dan ik had verwacht. Dan liet ik hem dingen zeggen waarvan ik dacht, wat een mysterieuze jongen is het eigenlijk. Toen wist ik nog niet waarom. Ik heb nu wel het idee dat ik Oliver goed ken. Het boek Oliver is ook niet in ik-vorm omdat dat niet bij hem past. Hij is heel erg op zichzelf. Oliver is niet eenduidig, zo kan hij troost bij zijn moeder vinden, maar tegelijk over haar denken: ‘Maar jou haat ik ook’. Volgens mij kan je dat ook allebei tegelijk voelen.

‘Ik moet elke keer bedenken dat jij Tycho niet zelf bent.’

Op welk personage lijk je zelf het meeste?

Mijn broer is één jaar jonger dan dat ik ben en woont in Canada. Vroeger had hij er heel even moeite mee dat ik op jongens val. Toen De dagen van de bluegrassliefde uitkwam, duurde het een tijdje voordat hij het boek kon lezen. Maar op een gegeven moment is hij helemaal omgedraaid. Dat kwam natuurlijk omdat hij zo’n geweldig iemand is, maar misschien ook door het boek. Ik zei altijd tegen hem dat ik Tycho niet ben, maar voor hem was ik dat wel. Uiteindelijk is hij zelfs in zijn kerk in Canada opgekomen voor homo’s. Heel bijzonder.

Toen ik de eerste versie van het boek had ingeleverd zei mijn redacteur: ‘Ik moet elke keer bedenken dat jij Tycho niet zelf bent.’ Ook al lijkt mijn leven niet op dat van hem. Blijkbaar lijk ik dus het meest op Tycho.

Toen ik De dagen van de bluegrassliefde had ingeleverd bij mijn uitgeverij liep ik terug naar het station met één opmerking in mijn hoofd ‘Je moet beter omschrijven hoe Tycho eruit ziet.’ Ik ging bedenken hoe hij eruit zag, terwijl ik bij de kaartjesautomaat op het station stond. Er stond een jongen voor mij en ik had gelijk het gevoel dat Tycho er zo uit moest zien. Op dat moment kwam er een meisje naar die jongen toe gelopen en zij riep: ‘Hey Tycho!’ Dus ik had bewijs, hij bestaat!

Met de release van Oliver is er ook een nieuwe versie van ‘Bluegrassliefde’ uitgebracht. Wat is daar in veranderd?

Het verhaal is nog precies hetzelfde, het is alleen naar nu gebracht. Het boek speelde zich niet in een bepaalde tijd af, maar je moet het nu voor of na Oliver kunnen lezen. Daar zijn er laptops en mobiele telefoons. Die waren er in De dagen van de bluegrassliefde’ook al, maar niet zoals in Oliver. In het originele boek stuurde hij bijvoorbeeld een ansichtkaart naar zijn ouders vanuit Amerika, dat doet echt niemand meer. Dus dat moest gewoon veranderd worden. Ik heb aan het einde van het boek wel één zinnetje toegevoegd waardoor je iets meer het gevoel krijgt dat ze weer bij elkaar komen.

Tycho en Oliver zijn ook te vinden op Twitter en Instagram

Wil jij ‘De dagen van de Bluegrassliefde’ & ‘Oliver’ graag lezen? Wij mogen een setje van beide boeken weggeven! Vul snel onderstaand formulier in en wie weet krijg jij ze straks thuisgestuurd!

Deze winactie is gesloten, houd Expreszo in de gaten voor andere leuke winacties! 

Over de auteur(s)

Hjalmar

Hjalmar

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Column

Marloes: Verhuisbusje

‘Hoi, ik ben Marit* van bedrijf X.’ Ik schudde de uitgestoken hand en keek nog eens naar het huis. De tuin had een duidelijke opkikker

Lees verder »