Janneke: Acceptatie met een ‘maar’

Het debuut van twee spiksplinternieuwe Expreszo-ers: columnist Janneke Schotanus en illustrator Esther Bakker. Janneke’s eerste column gaat over de ‘maar’ waarmee veel mensen queers lijken te ‘accepteren’. Esther maakte er een passende illustratie bij.

Ik heb best wel veel heteroseksuele mensen in mijn leven. Vrienden, familie, huisgenoten – een groot deel is heteroseksueel. Bijna allemaal zijn ze, als ze het van me weten, ook wel chill over mijn queer-zijn. Ik ben niet zo veeleisend, ik weet dat het ook heel anders had kunnen zijn en dat ik geluk heb met de mensen om mij heen. Toch proef ik vaak iets in gesprekken wat me dwarszit.

Dan hebben we het over homoseksualiteit – meestal ook echt alleen homoseksualiteit, want veel hetero’s in mijn leven kunnen nog niet verder denken dan de H in LHBTQIA+ – en dan merk ik vaak iets van het volgende: hun acceptatie komt met een maar. ‘Ik vind het prima als mensen gay zijn, maar…’  Vul maar in. Je kent het vast wel. ‘Maar ze moeten niet zo overdreven op een boot dansen. Maar ze hoeven het niet in mijn gezicht te wrijven. Maar waarom zijn ze zo luid? Zo aanwezig? Zo grof?’ De ene keer is deze ‘maar’ explicieter dan de andere keer, maar vaak zit het er wel ergens in.

‘Je kent het vast wel. “Maar ze moeten niet zo overdreven op een boot dansen. Maar ze hoeven het niet in mijn gezicht te wrijven. Maar waarom zijn ze zo luid? Zo aanwezig? Zo grof?”‘

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik word echt moe van dat gemaar. Waarom zouden queer mensen niet luid mogen zijn? Niet trots? Niet aanwezig? Waarom zouden we geen feesten mogen hebben? Geen seks? Als hetero’s dat wel mogen en die ruimte continu innemen, waarom wordt dat dan zo afgekeurd bij queer mensen? Ik wil niet de hele tijd letten op of ik hetero’s zich ongemakkelijk laat voelen met mijn queer-zijn en alles wat zij daarmee associëren. Ik wil niet pas ‘goedgekeurd’ worden als ik me stil houd, mijn queerness verberg, niet langer het gore lef heb zomaar een feestje of evenement speciaal voor queer mensen te organiseren.

Veel heteromensen lijken niet te begrijpen dat acceptatie met een ‘maar’ geen acceptatie is. Dat gelijkheid voor queer mensen niet met een lijst gedragsregels moet komen, alsof gelijkheid iets is waar je alleen kans op maakt als je je ‘goed gedraagt’. Dat is geen acceptatie, dat is een gore wedloop waarbij hetero’s de spelregels bedenken en jij en ik in de val kunnen trappen door elkaar als competitie te zien voor de goedkeuring van degene die ons de prijs-van-de-acceptatie zal overhandigen.

‘Gelijkheid is niet iets waar je alleen kans op maakt als je je “goed gedraagt”‘

Dit laatste proefde ik een beetje in mijzelf in een gesprek dat ik een tijdje terug had. Ik had het met iemand over Amsterdam Pride en ze begon over het hele halfnaakte-mensen-op-boten-aspect. Ze merkte toen op dat ze hier minder snel over struikelt bij andere feesten en festivals waar het grootste deel van de deelnemers hetero is en waar men ook schaarsgekleed in de rondte danst. Ze had door dat ze daarin niet gelijk dacht over hetero’s en over queer mensen.
Dat ze met dat inzicht kwam voelde echt als een soort doorbraak – maar daarna begon ze wel over wat zij allemaal slecht vond aan in het openbaar schaarsgekleed gaan of seksueel gedrag vertonen en toen kreeg ik heel erg het gevoel dat ze wilde dat ik daarin meeging. Dat ik ook zou zeggen: ‘Je hebt gelijk, ik ben het daar ook niet mee eens. Ik ben niet een van die gays die zo over-seksueel is. Dat vind ik ook te ver gaan.’ Kortom: dat ik afstand zou nemen van andere queer mensen, zoals halfnaakte mensen op boten tijdens Pride, om zelf de ‘geaccepteerde’ variant van queer te zijn in haar ogen.

‘Waarom zou een homoseksueel pas gelijke behandeling verdienen wanneer hij ‘netjes’ is aangekleed? Of alleen vanilla seksuele verlangens heeft?’

Ik heb in dat moment niet aan haar uitgelegd dat ik gelijkheid wil voor iedereen, zonder dat daar gedragsregels aan verbonden zijn. Het lukte me niet mijn gedachten precies te verwoorden, maar nu lukt het me wel. Waarom zou een homoseksueel pas gelijke behandeling verdienen wanneer hij ‘netjes’ is aangekleed? Of alleen vanilla seksuele verlangens heeft?

Nee, ik wil een gelijkheid zonder eisen. Ik wil gelijkheid voor queer halfnaakte mensen op boten en voor queer sekswerkers en voor queer caissières en queer dokters en queer kerkgangers en queer mensen die een huisje-boompje-beestje leven willen en queer mensen die actief zijn in de BDSM-scene en monogamie afwijzen en queer mensen die voor het eerst naar Pride gaan en zich daar eindelijk op hun plek voelen en queer mensen die niet van uitgaan houden en queer mensen die nooit een feestje overslaan, zonder dat de één het meer ‘verdient’ dan de ander. Ik wil gelijkheid voor queer mensen zonder dat we woorden in moeten slikken, zonder dat we ons gedrag aan hoeven te passen, zonder dat we binnen de door hetero’s gestelde kaders van ‘goed gedrag’ hoeven te blijven. Punt.

[credit]Esther Bakker[/credit]

 

Over de auteur(s)

Janneke

Janneke

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Column

Salem: RPDR Poging 2

Onlangs is er op Expreszo een artikel geplaatst met de titel ”Een Intro aan RuPaul’s Drag Race”, wat het afgelopen jaar een zeer populaire titel is

Lees verder »
Activiteiten

De Eerste Keer: PANN

Het heeft even mogen duren, maar we hebben eindelijk weer een nieuwe toevoeging voor onze “Eerste Keer’-serie. Deze keer zijn we als ware correspondenten op

Lees verder »