twee kussende vrouwen

Lesbian Visibility Day: hebben lesbische meiden wel genoeg representatie?

Anna (23):

“Eén van de meest vervelende stereotypen is dat alle lesbische vrouwen ‘mannelijk’ zijn. Ik vind mezelf wel vrouwelijk. Maar, om in stereotypen te blijven praten, ik ben niet echt van de make-up.

De eerste lesbische film die ik heb gezien, was Carol, en dat is ook echt wel één van mij favoriete films. Al vind ik het wel jammer dat het weer een verhaal moet zijn over een getrouwde “straight” vrouw en een single “straight” vrouw. Een betere serie is wat dat betreft die serie Anne+. Ik herken gewoon alle soorten dates en dingen die daar gebeuren, hahaha. Maar ik heb helaas maar heel weinig echte voorbeelden, al helemaal niet in Nederland. Als zwarte lesbische vrouw is er niet veel representatie en de weinige lesbische voorbeelden die er zijn, zijn witte vrouwen. Het zou fijn zijn als dit veranderd, met name voor de jonge black girls die er nog erg mee worstelen. Tot nu toe moeten zij vaak hun eigen voorbeeld zijn.

Ik zou ook niet zo goed weten hoe het komt dat er qua uitgaansleven zo weinig is voor ons. Ik vind het wel jammer. Ik zou graag naar een bar gaan met meer gay+ vrouwen. Maar als die bars er al zijn, zijn ze meestal ook heel erg wit. Voor mij voelt dat dan ook niet echt als een safe space. Het gay uitgaansleven in Nederland is sowieso erg gericht op de witte gay man. Ik zou in de gay scene vooral meer oog willen voor LGBT+ van kleur. Mensen van kleur worden naar mijn mening ondervertegenwoordigd, en – wat ik al zei –  er moet voor ons ook een safe space zijn. Wij dealen namelijk met andere problematiek dan lesbische witte vrouwen. Denk bijvoorbeeld aan verschillende culturen en geloven. Daarom denk ik dat de lesbische community in Nederland inclusiever kan dan het nu is.”

“Mensen van kleur dealen met andere problematiek dan witte vrouwen, denk aan verschillende culturen en geloven”

Astrid (23):

“De eerste vrouwen die ik op tv zag zoenen waren Callie en Erica in Grey’s Anatomy. Ik denk dat ik 12 of 13 was. Een paar jaar later heb ik de hele serie puur daarvoor opnieuw gekeken 😉 Een voorbeeld van goede representatie vind ik de verfilming van mijn lievelingsboek, The Miseducation of Cameron Post, die vorig jaar is uitgekomen. Hoewel verhaal grotendeels wel over een coming-out gone wrong gaat, is haar identiteit voor Cameron zelf niet echt meer een issue. Dat vond ik fijn, omdat het in lesbische verhalen op tv meestal erg op de ‘schokkende ontdekking’ gericht is. Naarmate je langer uit de kast bent, is dat niet meer zo herkenbaar. Een lesbische vrouw maakt namelijk ook gewoon dingen mee die niet zozeer met haar seksuele voorkeur te maken hebben. Wat je trouwens ook echt moet kijken is The Death and Life of Marsha P. Johnson op Netflix.

Die minder schokkende storylines worden inmiddels wel steeds beter belicht in de media, zoals met Root en Shaw (Person of Interest), Villanelle (Killing Eve) en Sara Lance (Legends of Tomorrow). Die zijn nooit echt uit de kast gekomen, maar gewoon toevallig LGBT+, zonder dat dat verder een negatieve impact heeft op hun verhalen.

Killing Eve poster
© IMDB

Helaas is er nog wel veel te weinig butch representatie in de media. Ik kan me zo snel alleen Shane van The L Word en Frankie van Lip Service bedenken. Het lijkt me wel prettig om meer mensen zoals ik te zien.

Ik vind representatie belangrijk omdat er nog zulke vervelende stereotypen bestaan. Veel jonge lesbische meisjes zijn bang om openlijk te praten over hun aantrekking, omdat ze niet respectloos over willen komen of mensen af willen schrikken. Dat veroorzaakt een gevoel van schaamte en schuld die helemaal nergens voor nodig is. Het is wel jammer dat er binnen de community soms trans- en bifobie voorkomt. Ik kom het zelf bij mijn vrienden gelukkig nooit tegen.

Volgens mij hebben vrouwen meer behoefte hebben aan een plek waar ze gewoon overdag, zonder alcohol en luide muziek, samen kunnen komen. Misschien iets van feministische lezingen, wijnproeverijen, zulke dingen. Maar ik vind in de bestaande uitgaanscene alsnog wel dat er vaak te veel aandacht gaat naar alleen homo mannen. Ik heb wel een beetje het idee dat we soms vergeten worden. Op veel Pride-evenementen waar ik ben geweest, is er misschien één vrouwenfeest voor elke vijf mannenfeesten.”

Anouk (21):

“De eerste keer dat ik lesbiennes op tv zag was in Nederlandse shows zoals Celblok H. Daarna ging ik er ook meer zelf naar op zoek, en kwam ik Hayley Kiyoko en Orange Is The New Black tegen. Maar ik vind eigenlijk dat er geen enkele film of serie is die me honderd procent representeert. Er is altijd wel iets dat overdreven is, zoals van die extreme leeftijdsverschillen. Ik zou graag een film zoals ‘Love, Simon’ willen over een lesbisch meisje. (serie)

Ik vind het jammer dat er zo weinig aandacht is voor lesbiennes bij queer evenementen, dat zou echt wel meer mogen zijn. Gewoon meer feestjes of café’s ofzo, dat lijkt me hartstikke leuk. Het irritantste stereotype over lesbiennes is dat we allemaal in een tuinbroek rond lopen en met een kort kapsel. De meesten ‘zien het bij mij niet’, maar iedereen kan lesbisch zijn. Het is dus niet alsof ik buiten de boot val, ofzo. Maar het is wel fijn dat hier aandacht aan wordt besteed!”

“Op veel Pride-evenementen waar ik ben geweest, is er misschien één vrouwenfeest voor elke vijf mannenfeesten”

Cathelijne (18):

“Het heeft tot mijn zeventiende geduurd tot ik er achter kwam dat ik jongens alleen maar leuk vond, omdat dit vanuit de maatschappij ‘aangeleerd/voorgeschreven’ is, hoewel ik al langer wist dat ik meisjes leuk vond. Ergens rond mijn veertiende zag ik de classic ‘Blue is the Warmest Color’. Maar zonder twijfel de beste serie is Anne+. Het is namelijk gewoon Anne, zonder gekke dingen en o, ja: ze is toevallig lesbisch. Er gaat niemand dood, er is geen sprake van overspel…al die dingen die je in andere lesbische media steeds ziet. Het is gewoon gewoon puur de liefde van een studente.

Ik kan me totaal niet herkennen in het stereotype lesbienne. Daardoor twijfel ik ook weleens aan mezelf. Ik heb weinig mensen waar ik me mee kan identificeren. Ik zie er niet typisch ‘gay’ uit. Zodra ik mensen vertel dat ik lesbisch ben is het altijd ‘oh, maar zo zie je er niet uit hoor.’ Hierdoor moet ik mezelf continu verdedigen over of ik wel echt lesbisch ben. Alsof ik het op mijn voorhoofd moet schrijven. Mijn favoriete bekende lesbienne is dan ook Ashley Benson: zij is ook ‘vrouwelijk’.

Ik zou wel wat meer feestjes en festivals voor alleen vrouwen willen. Ik vind nu dat lesbische vrouwen in het uitgaansleven vaak geseksualiseerd worden. Of er komen allemaal hetero-vrouwen mee naar gay bars voor ‘de gezelligheid’.”

E. (24):

“Toen ‘Friends’ op tv was, was ik me er bewust van dat Ross’ ex-vrouw lesbisch was. Maar daar werd verder minimum aandacht aan besteed, zowel door de show als door mij. Black Swan wekte, hoewel de film niet zo zeer LGBT gericht was, wel mijn interesse op. OITNB, Blue Is The Warmest Colour, en Carol waren ook belangrijke films voor mij. En de coming-out van Ellen Page was ook ook heel relevant en inspirerend.

Meer recentelijk heb ik ‘The Miseducation of Cameron Post’ gezien, dat vond ik wel één van de meest herkenbare films wat betreft seksuele identiteit. Het was minimaal stereotyperend en het hoofdpersonage kwam op een ongeforceerde manier achter haar voorkeur voor vrouwen, iets waar ik mezelf tot een bepaald niveau wel in herken.

https://www.youtube.com/watch?v=VEdngvMGjg0

Je kunt natuurlijk selectief kiezen wie en wat je volgt en ziet in de media, dus tot een bepaalde hoogte herken ik mezelf wel in de representatie die ik tegenkom. Maar wat betreft de meeste algemene films: lesbiennes worden daarin meestal nogal stereotypisch afgebeeld, de scènes zijn vaak super geseksualiseerd, en de romantische verhaallijn tussen twee vrouwen loopt bijna nooit goed af.

Ik vind het wel bijzonder hoe divers de lesbische community is, van heel butch tot heel femme. Het is irritant hetero-gedrag dat lesbiennes altijd geassocieerd worden met butch. Maar los van alle andere stereotypes, lesbiennes zijn de meest passieve flirters ooit. Negen van de tien keer zitten liever thuis in bed The 100-fanfiction te lezen. Misschien dat het uitgaansleven daarom niet zo goed op gang komt. En alles in de LGBT+ community draait natuurlijk ook veelal om mannen en hun ego. Het zou hoe dan ook geen kwaad kunnen als mensen binnen de lesbische community meer met elkaar zouden praten. Ondersteun elkaar meer zodat je stem luider gehoord, en zodat kleur duidelijker gezien wordt. Misschien zouden hang-outs en clubjes het daarom beter doen. Of een boekenclub. Misschien een Zweedse-puzzel-club gevolgd door een Ikea-tour om in de Zweedse stemming te blijven? Of een collectieve pilates-sessie op de zondagochtend?”

Danine (17):

“Toen ik 12 was en me nog niet realiseerde dat ik gay was, keek ik wel eens naar Hannah Hart op YouTube. Ik kan me nu eigenlijk weinig media voor de geest halen, die lesbiennes goed representeren. Ik vind de film ‘Below Her Mouth’ (Netflix) wel een goeie omdat je echt kan zien hoe twee vrouwen elkaar vinden en in elkaar opgaan.

Ik herken mezelf gelukkig altijd wel in de weinige representatie die we hebben. Ik vind het belangrijk dat mensen ons zien en horen, en ons niet aan de kant schuiven en negeren. Je merkt dat mensen vaak alleen kijken naar kleding en haar en daar maar een vooroordeel uittrekken. Ook is het heel asociaal als mensen vragen wie de ‘man’ in de relatie is of als jongens meteen denken aan seks met mij en mijn vriendin, als ik zeg dat ik lesbisch ben. Met meer representatie gaat dat hopelijk verminderen. Ellen Page spreekt zich ook veel over dit onderwerp uit in de media en vind het heel goed dat ze dat doet. Haar bewonder ik heel erg, zelfs al voor ik wist dat ze een vriendin had.

Ellen Page
© lukeford.net

Ik denk dat  het voor de meeste lesbische vrouwen leuk is om een eigen club te hebben waar ze elke week, of wanneer ze willen, heen kunnen gaan om hun eigen mensen om zich heen te hebbe. Zelf ga ik amper uit en als ik het doe is het in de kroegjes bij mij in de buurt waar alleen hetero’s te vinden zijn. Het valt me in de gay scene op dat mannen veel meer vertegenwoordigd zijn, ik denk dat zij zichzelf vaak meer in de spotlights zetten en zo dus ook meer aandacht krijgen dan lesbiennes.

Voor alle meisjes die dit lezen die op dit moment in de kast zitten: neem de tijd. Niks hoeft nu. Ik stond een keer een jouw schoenen en ik ben er ook gewoon levend uit gekomen. Als, zoals in mijn geval, jouw thuissituatie niet zo meewerkt, neem dan contact op met een ander familielid of leraar of wie dan ook en praat erover. Het klinkt allemaal heel eng en stom, maar het is een belangrijk onderwerp om gesproken over te worden en laat niemand je zeggen dat het niet zo is.”

Leonie (20):

“Ik weet nog dat ik in groep 4 verliefd was op de juf en ik had een dekbedovertrek met getekende meiden erop. Dat noemde ik m’n “mooie-meiden-dekbed”. Voor mijn gevoel heb ik er heel lang mee geworsteld, maar ik was geloof ik 13 toen ik uit de kast kwam. Ik weet eigenlijk niet meer wanneer ik voor het eerst bewust lesbische representatie zag in de media. Ik kan me vaag iets herinneren van Degrassi. Oh, en je had natuurlijk ‘I Kissed A Girl’ van Katy Perry, maar iedereen zong dat mee.

Echt goede representatie zie je bijvoorbeeld in de serie Anne+. Omdat de focus in de serie er niet op ligt op dat de hoofdpersoon gay is of uit de kast moet komen. Ze doet gewoon haar ding, en is toevallig ook gay. Het is ook heel realistisch, relaties die soms kapot gaan en soms niet. Daten is af en toe best moeilijk, het kan ook wel eens slecht gaan en dat is kut. In veel lesbische series en films wordt de liefde te veel geromantiseerd. Dat waarheidsgetrouwe van Anne+, dat is juist leuk. De hoofdrolspeelster, Hanna van Vliet, is ook één van mijn favoriete lesbische beroemdheden.

“Het lijkt wel alsof mensen de lengte van je haar als een soort van maatstaf voor je seksuele geaardheid zien”

Ik herken mezelf de laatste tijd steeds vaker in de lesbiennes die ik in de media zie. Ik ben er nu ook meer naar op zoek, maar heb ook echt het idee dat er nu meer is. Toen ik net uit de kast kwam waren het vaak meiden met kort haar en jongenskleren die voetbalden. Daar herkende ik me (zeker toen) niet in. Ik hoor heel vaak dat ik er niet lesbisch uit zie, alleen omdat ik lang haar heb. Het lijkt wel alsof mensen de lengte van je haar als een soort van maatstaf voor je seksuele geaardheid zien. Want verder zie ik er toch behoorlijk lesbisch uit.

In mijn ervaring is er gelukkig wel genoeg oog voor lesbische meiden tijdens queer evenementen. Ik ben vorig jaar voor het eerst naar de Utrecht Pride geweest en het was de hemel. Ik was van tevoren sceptisch omdat ik bang was dat de focus vooral zou liggen op homoseksuele mannen, maar dat was helemaal niet zo. Toch zou ik wel graag wat meer plekken zijn die echt voor lesbiennes bedoeld zijn, daar moet ik nu wel echt naar zoeken. Ik voel me gelukkig altijd welkom in de community. Maar ik weet dat ik het ook behoorlijk goed getroffen heb. Ik ben wit, heb een mega fijne en open-minded omgeving, ik voel me (meestal) thuis in het lichaam waarin ik zit, ik heb nogal wat privileges waar ik van profiteer. Misschien had ik me minder welkom gevoeld in de community als ik niet zo makkelijk in bepaalde hokjes had gepast.”

Over de auteur(s)

Laurie

Laurie

Laurie interesseert zich in lezen en digitale cultuur. Ze werkt bij een uitgeverij en is bezig met het halen van een Master.

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Interview

MISFIT Festival

In de Drie Gezusters aan de Grote Markt van Groningen spreek ik met Pascal Rakers en Dennis Kamstra, de organisatoren van het MISFIT Festival op

Lees verder »
Nieuws

Transgender Day of Visibility en een Wegwijzer?

Internationale Dag van Transvisibiliteit is hard nodig omdat trans personen wereldwijd veel discriminatie ervaren. Door al het aanbod in kaart te brengen wordt het makkelijker voor trans personen en medische professionals om dichtbij geschikte zorg te vinden.

Lees verder »