Marloes: Baas in eigen identiteit

Twitter, mijn favoriete sociale medium, heeft voordelen en nadelen. Zo krijg je gemakkelijk complete strontemmers over je heen als je je uitspreekt tegen (ik noem maar eens wat) racisme en zwarte piet. Iedereen kan met de juiste zoekterm je tweet lokaliseren en kapot typen. Dat is een nadeel. Een voordeel is dat je wel eens argumenten voorbij ziet komen (in bijvoorbeeld diezelfde racismekwestie) waar je elders wat mee kunt. 

Zo ook laatst. Jaap Stronks tweette dat het een luxe is om je afzijdig te kunnen houden van sociale strijd en om eisen te stellen aan de toon waarop het debat gevoerd wordt. Dit valt, zegt hij, ook onder white privilege. Toen ging er een lamp aan in mijn brein.

Want verrek, dat is ook wat je vaak te horen krijgt als LHBT’er in gesprekken over bijvoorbeeld de Gay Pride of vrouwelijke homo’s/mannelijke lesbiennes. “Leuk hoor, dansende homo’s in boa’s en strings, maar dan vraag je er natuurlijk wel een beetje om dat mensen je raar vinden. Überhaupt is het fenomeen “homokroeg” apart, waarom willen jullie nou weer je eigen kroegjes? Zo word je toch NOOIT gelijkwaardig? Wij bepalen wel even in hoeverre je geaardheid onderdeel van je identiteit mag zijn, namelijk: zo min mogelijk, want je wilt toch geaccepteerd worden? Doe nou maar gewoon zoals ieder ander, zoals wij, en dan komt het met de homoacceptatie wel goed. Dat bepalen wij voor jou. Want die macht hebben wij.”

Een paar “verkeerde” stappen en een verdwaalde glitterstring en de grote meerderheid zegt: oh, maar nu vinden we jullie raar, nu accepteren we jullie niet meer.

Naast een privilegeargument is het ook een verkapt dreigement. De persoon die dit soort dingen zegt, is namelijk meestal onderdeel van het veilige hetero-front, van de massa die zoveel groter is dan de LHBT-groep. Die massa heeft macht. Met ons kleine 10%-groepje, waarin we óók nog eens onderling gaan liggen hakketakken, zijn wij in een zwakkere positie. Een paar “verkeerde” stappen en een verdwaalde glitterstring en de grote meerderheid zegt: oh, maar nu vinden we jullie raar, nu accepteren we jullie niet meer. Die macht hebben ze, want zij zijn met veel en wij zijn met weinig.

Ik werd hier altijd nogal kwaad van, maar daar bleef het eigenlijk bij. Ik wist niet wat ik moest zeggen, ik wist niet wat ik moest doen. Ik stond bij wijze van spreken al met 2-0 achter voor de discussie goed en wel begonnen was. Maar fuck dat. Niet meer. Wij zijn net zo vrij om ons te uiten hoe we willen als ieder ander. Als hetero’s tegen elkaar aan mogen schuren op elke willekeurige dansvloer, dan mag ik mijn kont eraf dansen op een Gay Pride-boot, uitgebreid met mijn vriendin tongen op straat en al die andere dingen waar je als LHBT’er opgetrokken wenkbrauwen van kunt krijgen.

Natuurlijk is het helemaal oké als je geen behoefte hebt aan deze dingen en je liever een beetje op de vlakte houdt. Echt, be my guest. Maar het moet wel een eerlijke keuze blijven. En die keuze wil ik nooit meer iemand voor mij laten maken.

Over de auteur(s)

Marloes

Marloes

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Cover van het boek Heartstopper
Cultuur

Heartstopper review

Heartstopper is op dit moment een van de meest populaire series op Netflix. Gastredacteur Juliette was al fan van de graphic novels en legt ze in deze review maar al te graag naast de serie.

Lees verder »