Nanoah houdt een blog bij over hun non-binariteit en alles wat daarbij komt kijken. Dit is deel 2. Lees hier het eerste blog.
In mei heb ik mijn laatste gesprek gehad bij het genderteam van het VUmc. Ik had mij nét aangemeld voor de immens lange wachttijden waar transgender*-personen op dit moment mee te kampen hebben, in januari 2017. Hierdoor ben ik relatief snel aan het einde gekomen van mijn psychologische traject bij het VUmc: in mei 2018.
Zoals genoemd in mijn vorige stuk, zijn er voor mijn non-binaire identiteit fysieke aanpassing(en) nodig. Voor mij werken dingen het beste als het een voor een gebeurt. Daarom heb ik er als eerste voor gekozen om mijn borsten te laten verwijderen. 25 juni kreeg ik voor deze operatie groen licht. Dat was, misschien gek voor de meesten, een reden voor een feestje.
Maar eh, wat nu?
Ja, het is écht waar. Mijn borsten gaan mijn lichaam verlaten. Hoe raar dit ook zal klinken, ik heb er voor gekozen om mijn borsten operatief te laten verwijderen. Met een duur woord heet dat een mastectomie. Deze keuze is gemaakt om zo mijn genderdysforie te verlichten. Raar? Vind ik niet. Het is voor mij net alsof jij je aan je knie laat opereren omdat ‘ie stuk is en dus pijn doet. Zou dan toch een opluchting zijn als die knie gefixt is?
Mijn boobies doen misschien niet fysiek pijn (nou ja… soms) maar de mentale pijn (de dysforie) wordt in ieder geval een aanzienlijk stuk minder. Die dingen horen in mijn koppie gewoon niet aan mijn lichaam te bungelen en dat veroorzaakt veel frustratie en verdriet. Ik ben ook nog eens ‘gezegend’ met een flinke boezem (thanks mam) waardoor ik me elke dag, de hele dag bewust ben van de onvrede met die dingen.
Chirurgenstress
Na mijn groene licht was het de bedoeling dat ik een chirurg ging uitzoeken, die de taak zal krijgen om mij heel gelukkig te maken. Dit was een belangrijke maar moeilijke keus. Het is belangrijk om een chirurg te kiezen die (waarschijnlijk) het beste resultaat voor jou kan knutselen, maar achteraf zal dat eigenlijk pas blijken.
Om die chirurg te kiezen ga je bij een of meerdere op bezoek. Je plant bij hun dan een consult. Op zo’n consult legt de chirurg dan uit wat voor technieken hij/zij gebruikt en hoe dat er uit komt te zien. Verschil zit hem dan vaak in de littekens, hoe die er uit komen te zien.
Ik heb twee consulten gehad. Eentje op 17 juli bij dr. Tempelman in het UMCG (Groningen) en een op 7 september bij dr. Van Loenen in het MC Slotervaart (Amsterdam).
Veel teleurstellingen en frustratie
Beide consulten verliepen goed en bij beide ziekenhuizen zou ik volgens de reguliere wachttijden in december aan de beurt zijn. Goed nieuws, kan ik nog kiezen voor het ziekenhuis waarbij ik het snelst aan de beurt zal zijn! Zou je denken…
Het MC Slotervaart had mijn voorzichtige voorkeur gekregen omdat ik daar eventueel eerder opgeroepen kon worden als er iemand last-minute af zou zeggen. Helaas is het MC Slotervaart geheel onverwachts (ja, voor mij dan hè) failliet gegaan in oktober.
Balend, teleurgesteld en gefrustreerd want duidelijkheid laat nog steeds op zich wachten. Ergens was ik toch opgelucht met mijn backup-plan: het UMCG. Goed nieuws! Zou je zeggen.
Helaas is nogmaals niks minder waar, het UMCG had een fout gemaakt waardoor ik niet op de wachtlijst ben gezet in juli. Dit zou dan betekenen dat ik nog 5 tot 6 maanden zou moeten wachten in plaats van een operatie in december. Daar ging ik natuurlijk niet mee akkoord.
Na het UMCG belaagd te hebben met telefoontjes kreeg ik natuurlijk mijn gelijk, mijn positie op de wachtlijst werd hersteld en ik stond er weer op vanaf juli. Helaas zit 2018 echt al helemaal vol dus december wordt het in ieder geval niet meer.
UMCG it is?
Op dit moment is het niet duidelijk waar Van Loenen verder aan het werk zal gaan en hoe groot de vertraging is. Zoals het er nu op lijkt zal ik geopereerd worden in het UMCG, en ik heb groots nieuws: ik heb een voorlopige datum! 6 februari. Ik durf het niet meer te hopen maar ik ga het koppig toch doen: 6 februari ben ik vrij. En net voor ik die datum kreeg, gaf ik alvast een afscheidsfeestje voor mijn boobies. Daarover volgende keer meer.
Over de auteur(s)
