Nanoahs non-binaire blog #4

Nanoah houdt een blog bij over hun non-binariteit en alles wat daarbij komt kijken. Dit is deel 4. Lees hier het vorige deel.

Zo, ik ben weer terug van weggeweest. En er zijn een aantal belangrijke dingen veranderd sinds de laatste keer dat we elkaar spraken. Ik ben bijvoorbeeld anderhalve kilo afgevallen in 2,5 uur. En dit wordt geen blog met dieet-tips, dus ik neem aan dat je nu wel een heel klein beetje nieuwsgierig bent.

Het verlies van anderhalve kilo heb ik vooraf op 3 november al gevierd. Toen gaf ik namelijk een bijzonder afscheidsfeestje. Een afscheidsfeestje voor die anderhalve kilo die ik mijn hele leven onvrijwillig heb meegedragen. Rechts is er 830 gram afgegaan en links was dat 763 gram. Bizar eigenlijk.

Ik word elke dag na 6 februari wakker alsof ik jarig ben en het grootste cadeau is in de spiegel kijken.

Het waren mijn borsten, die wogen samen gewoon anderhalve kilo. Op 6 februari ben ik eindelijk van ze verlost. Wat klinkt dat eigenlijk dramatisch maar om het even wat aan te sterken: ik word elke dag na 6 februari wakker alsof ik jarig ben en het grootste cadeau is in de spiegel kijken, en daadwerkelijk mijzelf zien.

Laat ik jullie in een vogelvlucht meenemen door mijn dag op die woensdag, 6 februari:
De dag begon vroeg, er werd me gevraagd om me om 08:30 uur te melden bij de opname-balie van het UMCG. Ondanks het feit dat ik nog nooit geopereerd was en dit dus de eerste keer zou zijn, had ik mijn zenuwen erg goed in de hand. Ik had er eerder zin in, dan dat ik mij nerveus voelde. Al sprak het ziekenhuisapparatuur mij tegen, volgens dat ding was mijn hartslag aan de hoge kant. Pff, onzin ;).

[credit]Gabi van den Broek[/credit]
Na de aanmelding mocht ik naar de verpleegafdeling. Daar kreeg ik mijn kamer te zien, die ik moest delen met een oudere vrouw die de volgende dag geopereerd zou worden. Hier moest ik wachten tot ik opgehaald zou worden, dat werd uiteindelijk ongeveer 10:30 uur.

Geopereerd werd ik pas rond 12:00 uur, als ik het me goed herinner. Voor die tijd werd mijn borstkas voor even een kleurplaat, waar de chirurg met haar koude stift op mijn naakte bovenlichaam aan het tekenen was. Tijdens het tekenen legde ze van alles uit aan haar assistent: “Dan snijden we het tepelknopje er af en maken we die kleiner…”, zegt ze terwijl ze met de stift op mijn tepel aan het tekenen was. Slik.

[credit]Gabi van den Broek[/credit]

In de operatiekamer was het koud en spannend. De kamer was vol met verpleegkundigen en ander medisch personeel, ze waren allemaal heel lief en grappig. Je hoorde op een monitor mijn hart te keer gaan, ik kan me herinneren dat ik me daar een beetje voor schaamde. Ik probeerde met al mijn kracht mijn hartslag naar beneden te krijgen maar dat ging niet. Gelukkig hoefde ik niet lang in spanning te liggen, want al snel werd ik onder narcose gebracht. Daar kan ik me helemaal niks van herinneren. Ik werd gewoon opeens wakker in de uitslaapkamer en toen was het allemaal voorbij.

Toen ik eindelijk terug mocht naar de kamer werd ik warm ontvangen door mijn welkomstcomité, bestaande uit mijn moeder, mijn oma, mijn zus, mijn vriendin en een van mijn allerbeste vrienden. Gelukkig voelde ik me prima dus vond ik de drukte helemaal niet erg. Om 20:00 uur moest het bezoek mij verlaten en bleef ik alleen achter.

[credit]Gabi van den Broek[/credit]
Ik heb nog nooit zo slecht geslapen als die nacht van 6 op 7 februari. Hartstikke leuk en aardig wat ze allemaal voor je doen in een ziekenhuis, maar er slapen is echt geen aanrader. Een ziekenhuis draait 24/7 en dat is in alles te merken. Gelukkig hoefde ik maar één nachtje te blijven en kon ik de volgende ochtend al weer vroeg vertrekken.

En toen begon het herstellen, het staren in de spiegel en de onzekerheden over mijn resultaat. Lees daar meer over in mijn volgende blog.

Over de auteur(s)

Nanoah

Nanoah

Nanoah is vooral Nanoah. Zichzelf. Of haarzelf. Speelt ook graag met gender en de daarbij behorende voornaamwoorden. Ze identificeert zichzelf als non-binair maar hij neemt zulke hokjes niet erg serieus. Ook is Nanoah de tweede volwassen Nederlander met een X op hun paspoort.

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.