Eigenlijk was het de bedoeling om een objectief journalistiek stuk te schrijven over de minimale berichtgeving over Bianca, de transvrouw en sekswerker die vorige week is vermoord in Arnhem. Om in dit artikel statistieken aan te halen over hoeveel meer risico je als trans persoon loopt op geweld: verbaal, fysiek en dodelijk geweld. Ik wilde daarin ook aanhalen hoe belangrijk het is dat sekswerkers gewoon dezelfde rechten en bescherming krijgen als alle andere beroepsgroepen. Daarvoor had ik graag Yvette Luhrs van PROUD willen citeren.
Woorden als shemale en man met vrouwelijke kenmerken vlogen me om de oren. De Gelderlander heeft blijkbaar puike journalistiek bedreven – dat zullen ze zelf vast vinden- en vertellen dat de meeste transseksuele prostituees in de randstad wonen. Ja, ze gebruiken het woord transseksueel: een verouderde term die enkel slaat op hen die een medische behandeling bij genderdysforie wensen. Om vervolgens door te gaan over “mannen die er door operaties en laserbehandelingen van top tot teen uitzien als een vrouw. Ze hebben hun mannelijk geslachtsdeel behouden.” De Gelderlander gebruikt niet alleen oude in onbruik geraakte woorden. Ze snappen ook nog eens totaal niet wat het betekent. Om vervolgens ook nog te gaan schelden.
“Bij ieder woord dat ik las, werd ik bozer”
In nationale media heb ik nauwelijks iets over dit misdrijf vernomen. Een klein, twee alinea’s lang standaard ANP-bericht op nu.nl was het wel. Pas nadat ik vanuit de transscene hoorde over de details ben ik wat van graven en stuitte ik op de ranzigheid in De Gelderlander. Aanvankelijk heb ik uit boosheid zelfs de handdoek in de ring gegooid. Ik kon hier niet over schrijven, te boos. Van op mijn handen zitten werd het niet minder. Dus schreef ik dit. Niet zo goed als wat Mounir Samuel of Petra Kramer schreven.