Onze nieuwe columnist stelt zich voor!

Hi!

Ik ben Sophia,  ik ben zestien jaar oud en zal voor Expreszo gaan schrijven over mijn leven als lesbienne met een lichamelijke beperking.In de LHBT + gemeenschap is weinig oog voor mensen met een beperking. Ik vind het daarom belangrijk om mijn ervaringen met jullie te delen, zodat er in de toekomst meer verhalen over mensen zoals ik te vinden zijn.

Ik heb Celebrale Parese, een beperking die is veroorzaakt door tien minuten zuurstof tekort bij mijn geboorte. Mijn moeder kreeg, toen ze zwanger was van mij, last van een infectie. Hierdoor moest ik na nog geen dertig weken met een spoedkeizersnede ter wereld komen. Het was vraag of ik het zou redden, maar ik ben er na zestien jaar nog steeds, dus ik ben er wat mij betreft, toch prima van af gekomen. 😉

Wel ben ik hierdoor spastisch geworden aan mijn benen en rechterarm. De motoriek aan mijn linkerarm is gestoord, waardoor ik moeite heb met schrijven of bijvoorbeeld tekenen. Vanwege de spasmes in mijn benen maak ik gebruik van een rolstoel, die ik bestuur met één arm. Mijn ogen zijn ook licht spastisch, waardoor ik scheel kijk en geen diepte zie. Ik zou zo een zwembad in rijden, als ik niet aan de kleur van het water zou kunnen zien waar het zwembad begint. Kortom, van in een auto stappen tot naar bed gaan, ik heb eigenlijk met elk alledaags dingetje hulp nodig.

Het is een aardige waslijst aan beperkingen, maar gelukkig sta ik er positief in. Er zijn een heleboel dingen die ik leuk vind om te doen, zoals sporten, zingen, en bezig zijn met taal. Dat laatste doe ik eigenlijk al sinds ik me kan herinneren.Toen ik in de kleuterklas zat, kon ik niet wachten om naar groep drie te gaan, zodat ik eindelijk kon leren lezen en schrijven. Zodra ik dat een beetje kon, schreef ik mijn eerste verhaal. Toen ik iets ouder was, kreeg ik van mijn ouders mijn eerste dagboek. Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat ik verslaafd ben aan taal.

Ik zou  in de toekomst  graag boeken willen schrijven en mensen willen inspireren met mijn verhalen. Maar mijn liefde voor taal is niet de enige reden dat ik wil schrijven voor Expreszo. Ik weet namelijk sinds mijn dertiende dat ik lesbisch ben. Toen mijn toenmalige vriendinnen hun gevoelens voor jongens begonnen te ontdekken, kwam ik erachter dat ik die gevoelens juist voor meiden had.

Mijn coming-out was in mijn familiekring niet moeilijk, zij zijn eigenlijk allemaal van mening dat het niet erg is was met wie ik thuiskom, zolang ik maar gelukkig ben. Bij mij op school was dat helaas anders. Ik werd uit de kast geschopt door een schoolgenoot, en binnen een week wist bijna iedereen hoe de vork in de steel zat. In die periode ben ik veel vriendinnen kwijtgeraakt. Er waren meiden die ineens niet meer met me omgingen, omdat ze dachten dat ik verliefd op ze zou worden, of omdat “niet meer over jongens praatte.”

Dat was dus best een moeilijke tijd voor mij, maar tegenwoordig weet ik goed hoe ik met rotopmerkingen moet omgaan. Ik vind het nu erg leuk dat ik voor Expreszo aan de slag mag en ik kijk uit naar de nieuwe ervaringen.

Liefs, Sophia

Over de auteur(s)

Sophia

Sophia

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Achtergrond

Brief aan: Jacoline

In de serie ‘Brief aan’ schrijven Expreszo’ers een brief aan zichzelf. Deze keer als introductie van de nieuwe adjunct-hoofdredacteur de brief van Jacoline.

Lees verder »