Pride Talk: Lisette Ros

Het Pride seizoen is begonnen! Voor sommige mensen een jaarlijks feestje; voor anderen een strijd die hen iedere dag bezig houdt. De komende weken spreekt Expreszo verschillende personen uit de queer gemeenschap in ons land om te praten over de betekenis van Pride. De eer is vandaag aan conceptual performance artist Lisette Ros. 

Hoi Lisette, hoe gaat het met je? 

‘Op dit moment ben ik aan het bijkomen op het terras. Het zijn drukke tijden met alle festivals en Pride; aan al die festiviteiten ben ik – indirect – verbonden. Momenteel is alles werk en privé tegelijk en als dat teveel wordt moet ik even naar rust zoeken. Ik voel mij wel rustig. Ik zat afgelopen weekend op Zwarte Cross. Ik was daar nog nooit geweest, maar ik realiseerde mij dat er nog zoveel werk aan de winkel is als het gaat om inclusiviteit. Mijn groep vrienden en ik zijn daar meerdere malen uitgescholden voor homo en ondanks het feit dat er een gay venue was, is het duidelijk geworden dat dat niet betekent dat de perceptie van het publiek verandert. Dat doet toch iets met mij als “minderheid”.’ 

Hoe was jouw eerste Pride? 

‘Ik kom uit Hilversum en mijn moeder komt uit Amsterdam. Ik kwam als kind veel in Amsterdam; het was al een soort thuis voor mij. Pride werd snel een onderdeel van mijn studentenleven. Ik was net zeventien toen ik aan de academie begon. Direct heb ik mij gepresenteerd als queer en al snel dompelde ik mezelf onder in het gay uitgaansleven in Amsterdam en Pride hoorde daar bij. Ik bekeek de botenparade en ging naar feestjes. Ik vond het bijzonder dat the out and proud ineens uit alle hoeken en gaten kwamen, het voelde sterk en saamhorig, waardoor ik zelf ook nóg trotser de straten opging. Ik was heel nieuwsgierig – nog steeds trouwens – en op de Pride hoefde ik even naar niets op zoek te gaan, want het was er gewoon en ik was daar onderdeel van. Vanuit die eerste ervaring ben ik jaarlijks meegegroeid. Het voelde als een mooie opmars van iets waar ik mij heel fijn bij voelde: veilig, in harmonie en comfortabel.’ 

Wat betekent Pride voor je? 

‘Het is al goed dat we het nu Pride noemen en niet alleen meer de Gay Pride. We hebben het veel over inclusiviteit. We kijken nu verder dan alleen “homo-zijn”. 

Ik heb wel moeite met de botenparade, maar ik vind het ergens ook nog steeds indrukwekkend; het roept een dubbel gevoel bij me op. Enerzijds is het fantastisch dat dat gewoon ieder jaar weer mogelijk is, anderzijds wordt het enorm uitgemolken en is het een summum van de spektakelmaatschappij waarin we leven. Ik mis de nuance. Waar gaat het echt over? De boot van ‘Amnesty International’ bijvoorbeeld raakte vorig jaar, omdat bij hen de boodschap aan de oppervlakte lag in het geheel van de Pride campagne. Zij staan voor iedereen. Maar een boot van een bedrijf die verder niks voor de gemeenschap doet hoort er echt niet tussen.

Ik weet pas enkele jaren echt wat ‘Stonewall’ is en heeft betekend. Doordat er films, documentaires en series daarover zijn, is er meer aandacht en exposure voor. Het is goed dat die verhalen het daglicht zien en vanuit de historie aantonen waar Pride voor staat. Ik wil mijzelf – zeker nu – er dagelijks aan herinneren dat ik in Nederland de vrijheid heb om dit te vieren en dat ik mij (in Amsterdam) kan uiten hoe ik dat wil! Dat is echt heel bijzonder.’ 

Wat zijn de plannen voor Pride ?

Ik ga toch wel even een stukje botenparade bekijken. Veel vrienden en kennissen staan daarop en organiseren daar het een en ander, dus dat wil ik graag steunen. En sowieso naar mijn vaste plekken zoals de Saarein en de Trut. Die tenten doen al jaren dagelijks aan de Pride en die support ik heel graag. Zij doen echt heel veel voor de gemeenschap en verdienen dat. Verder ga ik ‘s middags rondlopen en langs feestjes. Daarnaast ga ik naar het feest ‘Supernature presents: The Station’. Ik ben ambassadeur dus ondersteun die avond mijn vrienden die dat feest organiseren.’ 

Hoe vind je dat het gaat met de queer gemeenschap in Nederland? 

‘Er is veel onbegrip vanuit mensen als ze ons naroepen. Ik refereer dan even naar Zwarte Cross waar ik afgelopen weekend was. Wij waren daar als onderdeel van het programma van de gay venue ‘De Kast’. Een groot deel van het publiek heb ik nog steeds met ‘homo’ horen schelden: naar elkaar maar ook naar anderen, zowel mannen als vrouwen. Dat wordt dan als “gezellig” en gemoedelijk gezien. De definities van beide woorden liggen duidelijk niet op een lijn met wat wij als gezellig en gemoedelijk beschouwen. Ik vind het erg betreurenswaardig dat het nog steeds niet door lijkt te dringen dat ‘homo’ geen scheldwoord is. 

Ik ben zelf van mening dat het aangaan van dialogen de blik, vooroordelen en meningen kunnen doen veranderen. Echter, dat blijkt ook nog steeds een van de lastigste dingen in de maatschappij. Als gemeenschap moeten we de kernachtig blijven. Wij vinden dat anderen ons moeten accepteren, maar we kunnen pas starten als er wederzijdse acceptatie is. Wij proberen de ander ook niet altijd te begrijpen. Er is veel ruimte en plaats voor evenementen en media wordt ingezet. Maar ook is een vriendin van mij laatst tijdens een talk uitgescholden door een persoon van een andere minderheid omdat ze niet inclusief genoeg zou zijn. Waar gaat het mis, wanneer werkt iets en wat werkt er dan? Het is kwetsend om te zien dat er zoveel monologen worden gezaaid, zonder de opening te bieden om een kwetsbaar en krachtig dialoog aan te gaan. Daar pleit ik voor.

We moeten continu blijven graven naar de wortels van conflicten, zodra dat kan worden uitgeplozen, zal de uiting meebewegen. Het gesprek is niet altijd makkelijk maar zolang er een dialoog is, gaat het de goede kant op.’

Wat zijn de plannen voor de rest van het jaar? 

Gelukkig is er altijd de rijkdom van ambitie en inspiratie: er staat een en ander op de planning voor de toekomst. Het is nu wat rustiger, ik heb veel performances getoond. Enerzijds, ga ik een aantal internationale samenwerkingen aan en anderzijds zal ik weer performen op Lowlands. Ik ben ook een lange tijd bezig geweest met het ontwikkelen van een veelomvattend project in Japan. Ik hoop daar eind dit jaar aan te kunnen beginnen, dus fingers crossed! Over het algemeen ben ik dit jaar bezig met meer te internationaliseren; na vertoning van mijn kunst in Amerika als hoogtepunt van afgelopen jaar, wil ik mij dit jaar ook richten op Azië. Wordt vervolgd dus.’

 

Lisette Ros
Website: Lisetteros.com
IG: @Lisetteros

Over de auteur(s)

Daan

Daan

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Community

Kwetsbare LHBTQIA+ jongeren

Steeds vaker blijkt dat LHBTQIA+ jongeren kwetsbaar, onzichtbaar en onveilig zijn in onze samenleving. Hoofdredacteur Rocher kijkt naar waar dit vandaan komt en wat men kan doen om LHBTQIA+ jongeren beter te beschermen.

Lees verder »
Vereniging

Aankondiging ALV

Beste leden, Op woensdag 18 februari vindt om 19.00 uur op de Nieuwe Herengracht 49 de halfjaarlijkse ALV plaats. Hier worden onder andere het beleidsplan en

Lees verder »