Shirodj: Het kruispunt in mijn levensweg

“Waarom kun je het niet openlijk over je geaardheid hebben in de krant? Je tweet er altijd over”, benadrukte de plaatselijke journalist aan mijn keukentafel. Ik dacht meteen aan mijn conservatieve Hindoestaanse familie die in de buurt woont. Zij zullen nooit achter mijn Twitterprofiel komen. Helaas lezen ze wel de lokale krant. Iedereen uit mijn naaste omgeving weet van mijn geaardheid af. Alleen mijn (verre) familie niet. Ik stond op een kruispunt in mijn levensweg vanwege mijn intersectionaliteit.

Eerder had ik de man aan mijn keukentafel uitgelegd wat intersectionaliteit precies inhoudt. Ik val buiten de norm in de maatschappij. Niet alleen vanwege mijn seksualiteit, ook vanwege mijn getinte huidskleur en Surinaams Hindoestaanse achtergrond. Vanwege mijn achtergrond kan ik mij niet volledig identificeren met de Nederlandse homowereld. Vanwege mijn geaardheid kan ik mij niet volledig identificeren binnen de Hindoestaanse gemeenschap. Ik val tussen wal en schip in. Deze eigenschappen versterken elkaar waardoor ik in principe niet een simpele optelsom kan maken als het gaat om het inleveren van de privileges seksuele geaardheid en etnische afkomst.

Rood

Surinaams Hindoestanen zijn onderdeel van de bevolkingsgroep in Suriname en Nederland waarvan de voorouders uit India afkomstig zijn. Rond 1910 verplaatsten mijn voorouders van het toenmalige Brits-Indië naar de Nederlandse kolonie, Suriname, om te werken op de plantages als contractarbeider. De Hindoestaanse cultuur is een gesloten en kent strenge sociale controle, normen en waarden. Toen in 1975 Suriname onafhankelijkheid verklaarde, emigreerden veel Hindoestanen naar Nederland vanwege de grote politieke instabiliteit. Eenmaal in Nederland waren de Hindoestanen snel aangepast aan de Nederlandse cultuur zonder hun eigen normen en waarden binnenshuis op te geven. Vaak worden de Hindoestanen beschouwd als succesvoorbeeld van een goed geïntegreerde migrantengroep van niet-Westers achtergrond.

Echter, het brave imago van de Hindoestanen heeft ook een keerzijde. Er zijn nog vele onderwerpen taboe binnen de Hindoestaanse gemeenschap zoals seks (voor het huwelijk), samenwonen zonder getrouwd te zijn, homoseksualiteit, zelfmoord(pogingen) bij meisjes vanwege familiedruk, trouwen buiten je etniciteit etc. Deze taboes blijven vaak onbespreekbaar aangezien familie-eer, status en het behouden van tradities hoog in het vandaal staan.

De Hindoestanen kennen een “schaamcultuur”. Het aanzien ten opzichte van de gemeenschap wordt vaak boven het eigen belang gesteld. Er bestaat zelfs een begrip ”Manai ka boli”: wat zullen anderen zeggen. Geen enkele persoon is harder voor de Hindoestaanse gemeenschap, dan een Hindoestaan zelf. Problemen binnenshuis worden weggestopt omdat men bang is voor de mening van de gemeenschap. Het draagt bijvoorbeeld niet bij aan het creëren van een veilige omgeving om uit de kast te komen voor je familie. Want: wat zullen anderen daarvan zeggen.

Oranje

Nadat ik het aan mijn vrienden had vertel, heeft het ruim een jaar geduurd voordat ik eindelijk uit de kast durfde te komen bij mijn ouders. Meteen was de eerste reactie: “Zet dit niet op Facebook. Ík snap het wel. Alleen… wat zullen anderen ervan zeggen? Niet iedereen zal het snappen”. Ik gehoorzaamde dit. Ik begreep dat mijn ouders moesten wennen aan het idee en dat hun verwachtingspatroon voor mij aangepast moest worden. Ik gaf ze de tijd.

Ik vermeed nog steeds de vraag van mijn neven of ik al een vriendin had. Mijn standaardantwoord was: “Nee joh, ik heb het veel te druk met mijn studie. Ik houd mij niet echt met meiden bezig”. Dat laatste gedeelte was meer dan waar. Ik kon niet dichterbij de waarheid zitten, want ik wilde niet dat de rest van mijn familie achter mijn geaardheid kwam. Ik beleef erover liegen, omdat ik mijn ouders in bescherming wilde nemen tegen de mening van de gemeenschap. Ondanks dat ik (deels) uit de kast was, leidde ik nog steeds een dubbelleven.

Groen

Een jaar geleden veranderde alles. Ik werd actief in de politiek. Ik kon niet langer toe kijken hoe de maatschappij omging met de vluchtelingencrisis, LGBTI-zaken en het racisme debat. Ik wilde zelf een tegengeluid vormen en sloot mij vervolgens aan bij de PvdA haar politieke jongerenorganisatie, de Jonge Socialisten. Ik kwam in contact met verschillende prachtige mensen en hun levensverhalen hebben mijn ogen geopend. In een korte tijd woonde ik verschillende panels, discussiegroepen en conferenties bij over uiteenlopende zaken, zowel in Nederland als in het buitenland.

Tijdens de zomerschool op Sicilië, Italië kwam ik in contact met RainBow Rose. Zij zijn een politieke organisatie voor LGBTQIA+-zaken op Europees niveau. Ik hoorde geluiden van verschillende activisten uit Oost-Europa, die nog hard moeten strijden voor gelijkheid in hun eigen land. Samen met deze organisatie stond ik zij aan zij op de PvdA-boot tijdens de EuroPride in Amsterdam afgelopen augustus. Hier ontmoette ik een man met een Indiase achtergrond, net als ik. Hij grapte dat zijn familie zijn seksualiteit volledig accepteerde toen men zag hoe hij de wereld rondreisde om op verschillende locaties zijn verhaal te doen.

Afslag

Het was tijd. Ik mag mijn verhaal ook met de buitenwereld delen. Op Facebook post ik tegenwoordig gewoon over LGBTI-zaken, waar de rest van de familie het kan lezen. Ik doe het op mijn manier met een ludiek verhaaltje en een leuke foto erbij. Niet alleen mijn moeder liket dit soort berichten. Soms schrik ik er positief van dat sommige wat conservatieve familieleden deze berichten ook leuk vinden. Langzaam maar zeker met de komst van de nieuwe generatie zie je een versnelling in zaken. De Hindoestaanse gemeenschap moderniseert zich. Natuurlijk is het kennen van je eigen oorsprong belangrijk, net als het erkennen van je eigen geluk. Als je zelf niet gelukkig bent, hoe kun je dan gelukkig zijn en je plek vinden in de Hindoestaanse gemeenschap of de Nederlandse homowereld?

Tijdens het interview met de lokale journalist was ik er nog niet klaar voor om uit de kast te komen voor de gehele buitenwereld. Het voelde toen nog niet goed. Nu wel. Laat je door niemand uit de kast sleuren als je er nog niet klaar voor bent. Zorg ervoor dat je eerst jezelf accepteert, dan zal de rest een stuk gemakkelijker gaan!

Shirodj Raghoenath is een Surinaams Hindoestaans Brabo. Hij studeert doordeweeks in Eindhoven en werkt in het weekend in Kaatsheuvel. Politiek is hij actief bij de PvdA/JS. Hij gelooft nog steeds in de magie van Disney en de romantiek van de Bollywoodfilms.

Over de auteur(s)

Gastredacteur

Gastredacteur

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Sandro van der Leeuw [Foto door Oscar van Beest]
Column

Kijk maar

Sandro van der Leeuw is (fictie)schrijver, audiomaker en beeldend kunstenaar. Voor Expreszo schrijft hij over het maken en sturen van een dickpic en hoe dat hem heeft beïnvloed.

Lees verder »